واکاوی حضور ایرانیان در ژاپن با مقیم سرزمین آفتاب

کتاب مقیم سرزمین آفتاب که واکاوی حضور ایرانیان در ژاپن است امروز در نمایشگاه کتاب تهران رونمایی شد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم، کتاب «مقیم سرزمین آفتاب» با محتوای واکاوی حضور ایرانیان در ژاپن، عصر یکشنبه (بیست‌وچهارم اردیبهشت‌ماه 1402) در پنجمین روز از برگزاری نمایشگاه کتاب با حضور حسین دیوسالار؛ مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حسین روزبه؛ معاون بین‌الملل سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، زهیر متکی؛ پژوهشگر معماری و فرهنگ و محمداسدی موحد؛ مدیرعامل انتشارات بین‌المللی الهدی در گوشه نقد مصلی امام خمینی(ره) رونمایی و معرفی شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

درخشش کودکان ایرانی در مسابقه بین‌المللی نقاشی ژاپن

محمد اسدی موحد در این آیین گفت: همانطور که وظیفه ما در وزارت فرهنگ و ارتباطات، معرفی تمدن جمهوری اسلامی به دیگر کشورها است، یکی از وظایف و اهداف موسسه بین‌المللی الهدی نیز معرفی سنت‌ها، عادات و فرهنگ سایر ملل به داخل کشور است. کتاب«مقیم سرزمین آفتاب» به عنوان ترجمه سومین کتاب اثر دکتر دیوسالار، مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از زبان ژاپنی به فارسی است.

«مقیم سرزمین آفتاب» منعکس‌کننده زیست ایرانیان
حسین روزبه نیز در آیین رونمایی کتاب با اشاره به اینکه نمایشگاه کتاب تهران به عنوان بهار و فصل انتشارات کتاب و جلسات همفکری بین استادان فرهنگی است، گفت: ژاپنی‌ها به عنوان ملتی هستند که سنت‌های فرهنگی را در خود به ارث برده‌اند و سعی دارند به زیست فرهنگی خود غیرت داشته باشند. چرا که ژاپن مقصد جذابی برای ایرانی‌های مقیم این کشور است.

معاون بین‌الملل سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ادامه داد: کتاب «مقیم سرزمین آفتاب» منعکس‌کننده زیست ایرانیان و موضوع جذابی است که به قلم شیوا و نگاهی عمیق و علمی ترجمه شده است.

طراحی کتاب «مقیم سرزمین آفتاب» معنادار است 
در ادامه این نشست، حسین دیوسالار، مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: دلیل ورود به موضوع کتاب «مقیم سرزمین آفتاب» رابطه دیرینه تاریخی 400 ساله بین ایران و ژاپن است که روابط اقتصادی و گسترده‌ای برخوردار بوده‌اند.

وی تصریح کرد: حضور ایرانیان مقیم ژاپن در دهه‌های 80 و 90 به عنوان موضوع جدی در روابط دو کشور تلقی شد و ایرانیان در زمان حباب اقتصادی با مهاجرت و فعالیت خود به ژاپن، نقش خود را در زمینه‌های مختلف ایفا کرده اند.

تیزر کتاب «مهاجر سرزمین آفتاب» رونمایی شد/ سرگذشت مادر شهید ژاپنی

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: با توجه به خلائی که در ارتباطات بین دو کشور احساس شد، متوجه شدیم که در ژاپن زبان فارسی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین اولین کتاب با عنوان «ژاپن شناسی» که نویسنده آن آقایان ذاکری و نقی زاده از ژاپن‌شناسان بودند تهیه و توسط انتشارات بین المللی الهدی چاپ شد. در همین راستا دومین کتاب با عنوان «سینمای ایران و ژاپن» توسط همین نویسندگان تهیه و چاپ شد.
دیوسالار ژاپن را در زمینه مطالعه و پژوهش جلوتر از ایران و کشور ما را نیز در حوزه سینما و تئاتر پیشرفته‌تر از ژاپن عنوان کرد و ادامه داد: طراحی کتاب «مقیم سرزمین آفتاب» جزو طراحی‌های معناداری است.

در ادامه این نشست، زهیرمتکی، پژوهشگر معماری و فرهنگ بیان کرد: ژاپن در دنیای غرب با تبادلات فرهنگی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده که قبل و بعد از انقلاب اسلامی، برخی مفاخر فرهنگی و سیاسی به این کشور سفر کردند.

این پژوهشگر معماری و فرهنگ با اشاره به اینکه تاریخ ارتباطات ایران و ژاپن قدیمی است و ارتباطات جدی بین دو کشور وجود دارد، ادامه داد: به همت وزارت ارتباطات و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بزرگترین جشنواره فرهنگی را در ژاپن داشته‌ایم. اما جای پژوهش در مورد حضور ایرانیان و تاثیرات فرهنگی در ژاپن خالی بود. 

متکی در مورد کتاب «مقیم سرزمین آفتاب» اظهارکرد: این کتاب به موضوع ایرانیانی که در برای کار به ژاپن وارد شدند، می‌پردازد و در آن تجربه‌های فردی و جمعی به اشکال مختلف گنجانده است. چرا که باید این آگاهی را داشته باشیم که در گذشته فرهنگی ایران چه اتفاقی رخ داده است. بنابراین کتاب «مقیم سرزمین آفتاب»، درگام اول می‌تواند پیش درآمد و کمکی به حوزه‌های مختلف فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و ... باشد.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: مصلی تهران کتاب کتاب و ادبیات نمایشگاه کتاب اخبار ژاپن وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مقیم سرزمین آفتاب حضور ایرانیان بین المللی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۶۴۰۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آقای علم الهدی! برای دفاع از حجاب از زن باده نوشی مثل منیژه دفاع می‌کنید؟

هومان دوراندیش طی یادداشتی در عصرایران نوشت: در سخنان علم‌الهدی، نکتۀ فرعی نادرستی هم وجود دارد و آن اینکه وی منیژه را "یک زن فرهیخته و ایرانی" توصیف کرده؛ در حالی که منیژه تورانی بوده است. او دختر دشمن بزرگ ایران، یعنی دختر افراسیاب – پادشاه توران – بود!

در خبر‌ها آمده بود که احمد علم‌الهدی، امام جمعۀ مشهد، گفته است: «حجاب متعلق به فرهنگ ایران است. حتی آن زمان که هنوز اسلام وارد ایران نشده بود، حجاب فرهنگ ایرانیان بود؛ بخصوص در تاریخ ایران باستان؛ و انعکاس این فرهنگ را می‌توان در شاهنامۀ حکیم ابوالقاسم فردوسی دید؛ آن زمان که از قول منیژه به عنوان نماد یک زن فرهیخته و ایرانی نقل می‌کند: منیژه منم، دخت افراسیاب / برهنه ندیده تنم آفتاب».

اینکه جناب علم‌الهدی برای دفاع از حجاب ترجیح داده به سراغ شاهنامه برود و از منیژه مدد بگیرد، خود تایید ناخواسته‌ای است بر آنچه به عنوان دین‌گریزی در جامعۀ ایران مطرح و البته از تریبون‌های رسمی انکار شده است.

محافظه‌کاران در ایران، به ویژه اگر اهل سیاست باشند، غالبا منکر داعیه دین‌گریزی در جامعۀ ایران‌اند؛ ولی چگونه هم آن ادعا را نادرست می‌دانند و هم آقای علم‌الهدی برای دفاع از حجاب دست به دامن منیژه‌ای شده که اگرچه آفتاب تنِ برهنه‌اش را ندیده بود، ولی شراب‌خواری و عیش و عشرت هم از دیگر ویژگی‌های او بوده است؟

در داستان بیژن و منیژه در شاهنامه، منیژه به بیژن دل می‌بندد و او را به خیمه‌اش دعوت می‌کند. چند شبانه‌روز با او مشغول خوردن و باده نوشیدن می‌شود، در حالی که نوازندگان با بربط و چنگ برایشان می‌نواختند.

ببینیم فردوسی چه توصیفی از خلوت بیژن با "منیژه" داشته:

نهادند خوان و خورش، گونه‌گون

همی ساختند از گمانی فزون

نشستنگه رود و می‌ساختند

ز بیگانه خیمه بپرداختند

پرستندگان ایستاده به پای

ابا بربط و چنگ و رامش سرای

میِ سالخورده به جام بلور

برآورده با بیژن گیو زور

سه روز و سه شب شاد بوده به هم

گرفته بر او خواب مستی ستم

در ابتدا هم که بیژن وارد خیمۀ منیژه می‌شود، فردوسی می‌گوید:

به پرده درآمد چو سرو بلند

میانش به زرین کمر کرده بند

منیژه بیامد گرفتش به بر

گشاد از میانش کیانی کمر

به هر حال پوشش منیژه هر چه بوده باشد، رفتار و کردار او قطعا باب طبع و مطابق عقاید جناب علم‌الهدی نبوده. پس چرا ایشان از منیژه مدد جسته برای دفاع از عقایدش؟ آیا این گونه تعبیر نخواهد شد که پدیده‌ای به نام دین‌گریزی را پذیرفته‌اند که به باور منتقدان افرادی نظیر آقای علم‌الهدی در شکل‌گیری آن پدیده نقش موثری داشته‌اند از منیژه و نه شخصیت‌های دینی نام برده است؟

مثلا در همین داستان بیژن و منیژه، نوازندگان برای دو دلداده می‌نواختند تا خلوت و معاشرت‌شان خوشایندتر شود و این اقبال به موسیقی هم دقیقا بخشی از همان "فرهنگ ایرانیان" بوده که آقای علم‌الهدی به آن تمسک جسته‌اند. ولی الآن که اختیار خراسان و شهر مشهد در ید باکفایت جناب علم‌الهدی قرار گرفته، برگزاری یک کنسرت در مشهد هم ممنوع است.

این نفی موسیقی هم آیا برآمده از "فرهنگ ایرانیان" است؟ و آیا همین سخت‌گیری‌ها موجب دین‌گریزی جوانان [‌یا دست کم لایه‌های قابل توجهی از آنان]نشده؟ قطعا اگر این سخت‌گیری‌ها نبود، امروز امام جمعۀ مشهد ناچار نبود برای دفاع از حجاب، به مشی منیژه‌ای متوسل شود که پس از آن سه روز شادخواری‌اش با بیژن، در جام شراب بیژن داروی هوش‌بر ریخت و او را با کمک ملازمانش پنهانی به کاخ پدرش برد و باقی قصه را هم از زبان فردوسی بشنوید:

نهفته به کاخ اندر آمد به شب

به بیگانگان هیچ نگشاد لب

چو بیدار شد و بیژن و هوش یافت

نگار سمن‌بر در آغوش یافت

در سخنان آقای علم‌الهدی، نکتۀ فرعی نادرستی هم وجود دارد و آن اینکه وی منیژه را "یک زن فرهیخته و ایرانی" توصیف کرده؛ در حالی که منیژه تورانی بوده است. او دختر دشمن بزرگ ایران، یعنی دختر افراسیاب – پادشاه توران – بود!

البته این نکته اهمیت چندانی ندارد و حق با آقای علم‌الهدی است. یعنی رفتار و سلوک منیژه تفاوت چندانی با رفتار زنان ایرانی نداشته. چون ایرانیان و تورانیان در مجموع تا حد زیادی در اتمسفر فرهنگی مشابهی می‌زیستند. ولی همین که امام جمعۀ مشهد واقف نیست منیژه ایرانی نبوده، نشان‌دهندۀ آشنایی کم او با "تاریخ ایران باستان" است و گمان گرده یک بیت کافی است.

نکتۀ مهم‌تر، اما این است که تفاخر منیژه به اینکه آفتاب هم تنش را ندیده، ریشۀ اشرافی هم دارد. در مکه و مدینه نیز اشراف دقیقا به علت وضع مالی بهتری که داشتند، لباس بیشتری بر تن داشتند.

اکثریت مردم حجاز فقیر بودند و لباس چندانی نداشتند. یعنی نه لباس‌های گوناگون داشتند، نه همان تک لباسی که داشتند، همۀ جای بدن‌شان را می‌پوشاند و در نتیجه آفتاب تن آن‌ها را می‌دید و می‌سوزاند.

اینکه نقل شده است پیامبر گرامی اسلام لباس‌های با آستین بسیار بلند را نمی‌پسندید و اگر لباسی می‌خرید و آستین‌اش بیش از اندازه بود، مقدار اضافی را می‌برید، دلیلش این بوده که چنین جامه‌هایی را اشراف از سر تفاخر می‌پوشیدند و بسیاری از مردم پول کافی برای تهیۀ چنین لباس‌هایی نداشتند.

احتمالا در ایران هم اقشار فقیر تا حدی گرفتار چنین مشکلی بودند. به هر حال اینکه منیژه می‌گوید آفتاب هم تن مرا ندیده، احتمالا حاوی اشاره‌ای است به خاستگاه طبقاتی برتر او؛ خاستگاهی که اکثر زنان فاقدش بودند.

به عنوان جمع‌بندی باید گفت در این یادداشت به سه نکته اشاره کردیم. یکم اینکه: وقتی برای دفاع از حجاب، پای زن باده‌نوشی مثل منیژه به میان می‌آید، یعنی جناب علم‌الهدی هم واقف‌اند که برای دفاع از حجاب باید به سراغ شخصیت‌هایی تازه و غیراسلامی رفت و همین نشانۀ تحولی اساسی در جامعۀ ایران است که انکار می‌شود.

دوم اینکه: حتی اگر بپذیریم اسلام دقیقا همان چیزی است که آقای علم‌الهدی و همفکران محافظه‌کار ایشان می‌گویند، سخت‌گیری برای اینکه سبک زندگی مردم و حتی مشی آن‌ها در عرصۀ عمومی "کاملا اسلامی" شود، علت اساسی دین‌گریزی در جامعۀ ایران بوده است. با مردم نباید سخت گرفت وگرنه دین‌گریزی به دین‌ستیزی هم منتهی خواهد شد.

سوم اینکه: اگر چیز‌هایی به نام "تاریخ ایران باستان" و "فرهنگ ایرانیان" وجود دارد، این امور قطعا تاثیر پایدار و ماندگار خودشان را بر زندگی و مشی و منش ایرانیان گذاشته‌اند. جامعه، مومی در دستان صاحبان قدرت نیست تا آن را به هر شکل که خواستند، درآورند. قناعت را فقط به مردم نباید توصیه کرد. حاکمان هم در تلاش برای ایجاد "جامعۀ مطلوب" خودشان باید اهل قناعت باشند.